Lindur Frances Erskine Inglis dhe më vonë e martuar me Don Angel Calderón de la Barca, ajo u bë e famshme pasi kishte adoptuar mbiemrin e burrit të saj, kryeministrit të plotfuqishëm të Spanjës në Meksikë, dhe pasi kishte udhëtuar në vendin tonë. Ishte në atë qytet që ajo u martua me Calderón de la Barca.
Lindur Frances Erskine Inglis dhe më vonë e martuar me Don Angel Calderón de la Barca, ajo u bë e famshme pasi kishte adoptuar mbiemrin e burrit të saj, kryeministrit të plotfuqishëm të Spanjës në Meksikë, dhe pasi kishte udhëtuar në vendin tonë. Ishte në atë qytet që ajo u martua me Calderón de la Barca.
Ajo arriti në Meksikë me të në fund të dhjetorit 1839 dhe qëndroi në vend deri në janar 1842. Gjatë asaj kohe, zonja Calderón de la Barca mbajti një korrespondencë të bollshme me familjen e saj, e cila e ndihmoi atë të botonte një libër të shquar, të përbërë nga pesëdhjetë e katër letra, me titull Jeta në Meksikë gjatë një qëndrimi prej dy vjetësh në atë vend, e cila u botua gjithashtu në Londër me një parathënie të shkurtër nga Prescott.
Ky libër zë një vend të jashtëzakonshëm në listën e gjerë të librave që kemi ardhur t'i quajmë "udhëtime" ose "të udhëtarëve në Meksikë" dhe që bien në kuadrin e librave të shkrimtarëve të huaj që u shfaqën midis 1844 dhe 1860. Titullohet, sigurisht , Jeta në Meksikë gjatë një qëndrimi dy-vjeçar në atë vend.
Merita e të qenit e para që prezantoi Madame Calderón në spanjishtfolësit i përket Don Manuel Romero de Terreros, Markezi i San Franciskos, ai botoi dhe ishte përgjegjës i përkthimit të parë Spanjisht të Jetës në Meksikë…, bërë nga Don Enrique Martínez Sobral, nga Akademia Mbretërore Spanjolle në 1920. Para dhe pas përkthimit, shumë mendimtarë, kritikë dhe personalitete meksikane dhanë mendimin e tyre për punën e tij në një mënyrë të mirë ose të keqe. Don Manuel Toussaint, për shembull, libri dukej "përshkrimi më i hollësishëm dhe sugjestionues i vendit tonë"; Manuel Payno mendon se letrat e tij nuk janë asgjë tjetër veçse "satirë" dhe Altamirano, i apasionuar, shkruan se "Pasi (Humboldt) pothuajse të gjithë shkrimtarët na kanë shpifur, nga Löwerstern dhe Znj. Calderón de la Barca, te shkrimtarët e Gjykata e Maximilian ”.
Sidoqoftë, shënimet për të janë të pakta, përveç një që e bëri atë një Yukatecan të dukshëm, Justo Sierra O'Reilly, i cili shkruan në Ditarin e tij, gjatë një qëndrimi në Uashington, një nga skenat e pakta që janë regjistruar për të: “Në vizitën e parë që pata nderin t’i bëja Don Angel, ai më prezantoi me zonjën Calderón, gruan e tij. Madama Calderón tashmë ishte e njohur për mua si shkrimtare, sepse kisha lexuar një libër të sajin për Meksikën, shkruar me mjaft talent dhe hir, edhe pse disa nga mendimet e saj nuk dukeshin shumë të drejta. Madama Calderón më priti me mirësjelljen dhe mirësinë që janë karakteristike për të dhe e bëjnë të këndshme trajtimin e saj shoqëror. (…) Lidhja e tyre ishte shumë e re kur Don Angel u transferua në Meksikë në cilësinë e tij si ministre e plotfuqishme dhe Madama Calderón ishte në gjendje të jepte disa ngjyrime shtesë për fotografinë që ajo propozoi të merrte nga ato përshtypje. Nuk e di nëse ai është penduar për disa goditje të dhëna në atë pikturë të Meksikës; ajo që mund të them është se ai nuk i pëlqen shumë aludimet në librin e tij dhe shmang mundësinë për të folur rreth tij. Madama Calderón i përket bashkësisë episkopale; Dhe megjithëse diskrecioni dhe maturia e burrit të saj kurrë nuk e lejuan atë të drejtojë vëzhgimin më të vogël mbi këtë, madje as kur Don Angel po kalonte nëpër ekstazë të hidhur (fjalët e tij janë fjalë për fjalë) të shoqërimit të saj të Dielën në derën e kishës Protestante, dhe pastaj duke shkuar ai te katoliku; megjithatë, zonja e mirë ishte padyshim e bindur për të vërtetat katolike, sepse pak para mbërritjes sime në Uashington ajo kishte pranuar bashkësinë romake. Z. Calderón de la Barca më tregoi për këtë ngjarje me një entuziazëm kaq të sinqertë, saqë e nderoi zemrën e tij dhe vërtetoi katolicizmin e tij të vërtetë. Zonja Calderón flet rrjedhshëm gjuhët kryesore moderne; ai është i arsimuar jashtëzakonisht mirë dhe ishte shpirti i shoqërisë së shkëlqyer që u takua në shtëpinë e tij ".
Lidhur me fizikun e tij, askush nuk thotë asnjë fjalë, megjithëse të gjithë vlerësojnë gjenialitetin, inteligjencën dhe arsimimin e tij të hollë. Portreti i vetëm i saj është ai i ilustruar në këtë faqe, një fotografi e bërë në pjekuri të plotë, me një fytyrë, pa dyshim, shumë skoceze.
