Krishtlindja festohej herët. Fray Pedro de Gante rrëfen në 1528, vetëm shtatë vjet pas pushtimit.
Dhe është se i gjithë adhurimi i tyre ndaj perëndive të tyre ishte duke kënduar dhe vallëzuar para tyre ... dhe meqenëse pashë këtë dhe që të gjitha këngët e tyre ishin kushtuar perëndive të tyre, unë krijova metra shumë solemn ndërsa Zoti u bë njeri për të liruar prejardhjen njerëzore dhe si lindi ai nga Virgjëresha Mari, duke mbetur i pastër dhe pa të meta ... dhe pastaj, kur u afrua Pashkët, unë solla indianë nga i gjithë rajoni dhe në një oborr që ishte mbushur plot me shpërthime ata këndonin të njëjtën natë të Lindjes së Krishtit: Sot lindi Shëlbuesi të botës.
Kjo përbërje mund të konsiderohet si kënga e parë e Krishtlindjes në Meksikë. Origjina e saj vjen nga Spanja e shekullit të 15-të. Në fillim ata kishin një karakter profan dhe shpesh të dashur. Ndërsa, në Spanjën e Re ata gjithnjë kishin një përmbajtje fetare dhe i ishin kushtuar posaçërisht Krishtlindjeve. Pas "Sot Shëlbuesi i Botës lindi" kishte autorë të tjerë, si klerikë ashtu edhe laikë që krijuan këngët e Krishtlindjeve shumë të njohura.
ÇFAR I M I Pëlqejnë Q HA E KANING / SEPSE
VIDEO TANISHME 'PAGRE' I MUAJ I dashuruar / është veshur tashmë
T F FLESHIT TON / / N FREE SHQIP NGA FALAS
AX-DEVIL / KRETU JAN TH KESTO INDIAN /
E PLOT OF E SANTA ALEGRÍA / QANDNDRONI ME
'PAGRE' JUAJ / DHE ME 'MAGRE'MARÍA TUAJ /.
AUTORI ANONIM, SHEKULLI XVI.
Kishte edhe poetë spanjollë, vepra e të cilëve u bë në Meksikë si Fernán González de Eslava dhe Pedro Trejo. Ky i fundit shkroi traktate të vërteta teologjike, përmbajtja e të cilave u vu në dyshim nga Inkuizicioni i Shenjtë. Tashmë në shekullin e shtatëmbëdhjetë, Sor Juana Inés de la Cruz na la disa këngë të Krishtlindjes.
Në vitin 1541, Fray Toribio de Motolinía shkroi përmendoret e tij, ku ai rrëfeu se në Tlaxcala për festimet e Krishtlindjeve, vendasit zbukuruan kishat me lule dhe barishte, përhapnin luledele në dysheme, bënin hyrjen e tyre duke kërcyer dhe kënduar dhe secili mbante një buqetë me lule. në dorë. Në pallate u ndezën zjarr dhe në çati u dogjën pishtarë, njerëzit kënduan dhe luajtën daulle dhe ranë këmbanat.
Të gjithë dëgjuan meshë, ata që nuk hynin brenda tempullit qëndruan në atriume, por përsëri u gjunjëzuan dhe kryqëzuan. Për ditën e Epifanisë ata e sollën yllin nga larg, duke tërhequr një tel; Para figurës së Zotit të Virgjëreshës dhe Fëmijës ata ofruan qirinj dhe temjan, pëllumba dhe thëllëza që kishin mbledhur për këtë rast. Gjatë dekadës së tretë të shekullit të 16-të, Fray Andrés de Olmos kompozoi "Auto de la Adoración de los Reyes Magos", e cila me siguri është drama fetare që Motolinía rishikon, duke thënë: dhe për disa vite ata përfaqësuan makinën e ofertës.
Kandelaria gjithashtu u festua. Në këtë festë, dyllët që ishin përdorur në procesione u morën për t'u bekuar dhe mbajtur për t'u ofruar me rastin e sëmundjeve dhe katastrofave natyrore.
Të tilla ishin festat e Lindjes së Zotit gjatë ditëve të para të krishtërimit, të cilat Huitzilopochtli ishin harruar tashmë. Inteligjenca e ungjillëzuesve për të përdorur mjete indigjene për të solemnizuar akte fetare të tilla si lule, oferta, këngë, muzikë dhe valle, kishte bërë të mundur pranimin e shpejtë të fesë së re, e cila u paraqit me rite që ata ishin të njohur për të konvertuarit e rinj.
Në rishikimet e Motolinía, ka elementë që vazhdojnë të datojnë në Krishtlindjet meksikane: këngët, dritat dhe është e mundur që "Auto de la Adoración de los Reyes Magos", është ajo që më vonë i dha shkas pastorelas. Pjesa tjetër që sot përbëjnë festimet e fundvitit u përfshinë gradualisht, derisa ata patën festa me karakteristika të theksuara meksikane.
